Tuesday, November 28, 2006

زندانيان سياسي و اعتصاب غذاي سراسري در اعتراض به وضعيت زندان ها

- سه شنبه 7 آذر 1385 [2006.11.28]
حسن زارع زاده اردشيرzarezade@gmail.com
در طي چند روز گذشته تعدادي از زندانيان سياسي در زندان هاي گوهر دشت کرج (رجائي شهر)، اردبيل، زندان مرکزي بيرجند و زندان مرکزي سمنان دست به اعتصاب غذا زدند. عباس لساني، اصغر اکبرزاده، بهروز علي زاده، ودود سعادتي، ياسر مجيدي، حيدر نوري، بهروز جاويدتهراني، مهرداد لهراسبي، جعفر قدامي و عليرضا کرمي خير آبادي، زندانيان سياسي هستند که در اعتصاب غذاي محدود به سر مي برند.
شرايط غير بهداشتي زندان، عدم تفکيک جرايم و زندان ها و ضرب و شتم زندانيان با استفاده از مجرمان خطرناک، از جمله مواردي است که در کنار روند ناعادلانه دادرسي موجب شده تا زندانيان سياسي دست به اعتصاب غذا بزنند.
اين البته اولين باري نيست که زندانيان سياسي در اعتراض به حقوق اوليه خود اعتراض مي کنند. در سال هاي گذشته اين نوع اعتصاب ها، که از بازتاب گسترده اي در سطح بين المللي هم برخوردار بودند، با واکنش هاي مقامات زندان و قوه قضائيه مواجه گرديد.
بر اساس ادعاي مقامات زندان در ماه هاي گذشته، زندان اوين تهران به جرايم مالي و زندان گوهر دشت کرج به جرايم خطرناک تعلق دارد. هفته گذشته نيز در جريان بازديد استاندار تهران از بازداشتگاه اوين، نشستي در سالن کنفرانس اين مرکز برگزار شد که طي آن سهراب سليماني مديركل زندان‌هاي استان تهران گفت: "در زندان‌هاي استان تهران طبقه بندي مددجويان بصورت كامل انجام مي‌شود به گونه‌اي كه در بازداشتگاه اوين (جرائم مالي) ندامتگاه قزلحصار (جرائم مواد مخدر)، زندان رجائي شهر (جرائم خطرناك)، ندامتگاه كرج (جرائم سرقت)، اردوگاه كاردرماني استان تهران (معتادان) و در كانون اصلاح و تربيت (مددجويان زير 18 سال) نگهداري مي‌شوند."
با وجود تاکيد مقامات قوه قضائيه بر طبقه بندي زندان ها و تفکيک جرايم از همديگر، که در قانون اساسي و قوانين سازمان زندان ها نيز تصريح شده است، اما با اين حال زندانيان سياسي همواره اولين کساني هستند که با اعتصاب غذا و جلب توجه کوشندگان حقوق بشري به مسئله زندانها، نشان مي دهند که در زندان هاي ايران تفکيک جرايم به درستي انجام نشده است.
زندان گوهردشت
بهروز جاويدتهراني، مهرداد لهراسبي، جعفر قدامي و عليرضا کرمي خير آبادي، چهار زنداني سياسي در زندان گوهردشت کرج هستند که از روز يک شنبه 5 آذر به مدت يک هفته دست به اعتصاب غذا زده اند. اين زندانيان اعلام کرده اند که توسط، مقنيان، رييس بند 2، تهديد شده اند در صورت عدم انصراف از پيگيري مطالبات و اعتصاب غذا به سلول انفرادي منتقل خواهند شد.
چندي پيش اين زندانيان سياسي اعتصابي، در اثر حمله زندانيان عادي به سرکردگي فردي به نام برات راه چمني دچار آسيب هاي نسبتاً شديدي شدند بطوريکه بهروز جاويد تهراني از ناحيه دهان و دندان آسيب ديده و نياز به جراحي دارد اما مديريت زندان از اعزام او به يک بيمارستان تخصصي براي درمان طفره مي رود. همچنين جعفر اقدامي و افشين بايماني نيز که در اين درگيري صدماتي ديده اند، از رسيدگي درماني محروم شده اند.
بر اساس خبرهايي که زندانيان سياسي از داخل زندان درتماس تلفني با خانواده و نهادهاي حقوق بشري در ميان مي گذارند، مديران زندان گوهر دشت به جاي محاکمه مهاجمين، بهروز جاويد تهراني و افشين بايماني را از يک ماه ملاقات و تماس تلفني با خارج از زندان محروم کرده اند.
رسيدگي پزشکي و درماني، انتقالِ فوري مهاجمين به مکاني ديگر بويژه سرکرده آنها برات راه چمني از بند 2، از ديگر خواسته هاي اين چهار زنداني سياسي است.
زندان اردبيل
در زندان مرکزي اردبيل چهار زنداني سياسي بند ۷، به نام هاي عباس لساني، اصغر اکبرزاده، ودود سعادتي وبهروز علي زاده از روز دوشنبه 6 آذر ماه به منظور همبستگي با زندانيان سياسي زندان گوهردشت کرج و اعتراض به شرايط مشابه موجود در زندان اردبيل به مدت 3 روز دست به اعتصاب غذا زدند.
عباس لساني چندي پيش يک اعتصاب غذاي طولاني را پشت سر گذاشت و سپس در ارتباط با دو پرونده به بيش از يکسال زندان و 50 ضربه شلاق محکوم شد. دستگيري و محکوميت او مورد اعتراض سازمان عفو بين الملل قرار گرفت اما اداره اطلاعات و دادگاه انقلاب اردبيل از آزادي او خودداري ورزيدند.
همچنين اصغر اکبرزاده که به مدت 13 روز مفقود شده بود، هفته گذشته به بند ۷ زندان مرکزي اردبيل باز گردانده شدو اظهار داشت اين مدت را در بازداشتگاه اطلاعات اردبيل و در سلول انفرادي گذرانده است.
بيرجند و سمنان
در زندان مرکزي بيرجند و زندان مرکزي سمنان، ياسر مجيدي و حيدر نوري همگام با ديگر زندانيان سياسي و به صورت نمادين يک اعتصاب غذاي يک هفته اي را آغاز کردند.
اين دو زنداني طي نامه اي مشترک مي نويسند: "در همبستگي با زندانيان سياسي زندان گوهردشت کرج و حمايت از خواسته هاي بر حقشان، ما زندانيان سياسي تبعيدي در اعتراض به فشارها و ايذا و آزار هايي که توسط وزارت اطلاعات بر ما و خانواده هايمان اعمال مي شود و همچنين با توجه به شرايط بسيار بد و نا مساعدي که در آن قرار داريم، بطوري که حتي از ابتدايي ترين حقوق خود مانند تلفن، روزنامه، کتاب، ملاقات با وکيل بهداشت و درمان، حداقل فضا براي خواب و استراحت و تفکيک زندانيان خطرناک و ناکنترل محروم مي باشيم، لذا اينجانبان ياسر مجيدي، حيدر نوري زندانيان سياسي در زندان هاي مخوف بيرجند و سمنان خواستار انتقال به بند زندانيان سياسي زندان اوين بند 350 بوده و به همين منظور از روز يک شنبه مورخه 5/9/85 به مدت يک هفته اقدام به اعتصاب غذا خواهيم نمود. "
برداشته شده از روز آنلاين

ملاقات شيرين عبادي با ايروم شارميلا جان دوباره اي به جنبش مبارزه با قانون قدرت ويژه براي نيروهاي مصاح بخشيد


سفر شيرين عبادي، فعال حقوق بشر و برنده جايزه صلح نوبل، به ايالات مانيپور هندوستان و ملاقات ايروم شارميلا در مؤسسه علوم پزشکي هند ، جان دوباره اي به جنبش مبارزه عليه قانون "قدرت ويژه براي نيروهاي مسلح" بخشيد. خانم ايروم شارميلا، يکي از فعالين حقوق بشر است که از سال 2000 تاکنون در اعتراض به اين قانون [که به نظاميان حق شليک به مردم را مي دهد] در اعتصاب غذا بسر مي برد.
عبادي به شارميلا قول داد که اين مسأله را به گوش سازمان هاي مختلف جهاني و به ويژه شوراي حقوق بشر سازمان ملل خواهد رساند.
برنده جايزه صلح نوبل درحالي به سوي مؤسسه علوم پزشکي مي رفت که توسط فعالين حقوق بشر و دانشجويان مانيپور همراهي مي شد و تابلويي را نيز براي لغو اين قانون در دست داشت. ملاقات خانم عبادي با شارميلا حدود يک ساعت به طول انجاميد و او طي اين ملاقات همبستگي خود را با اين نهضت مانيپوري اعلام کرد.

وي سپس خطاب به مأموراني که شارميلا را تحت نظارت داشتند گفت که اين موضوع را با اعضاي هيأت عالي سازمان ملل در امور دفاع از حقوق بشر مطرح خواهد کرد و همچنين بر اعمال سبعانه ارتش نسبت به ساکنين مانيپور تأکيد نمود. او مکالمه خود با شارميلا را ضبط نموده است تا بتواند آن را به شوراي حقوق بشر سازمان ملل تسليم نمايد.
خانم عبادي با اشاره به تلاش طولاني مدت شارميلا عليه "سرکوب ساکنين مانيپور" اذعان داشت که بسيار تحت تأثير اين اقدام قرار گرفته. وي همچنين افزود: "حضور ارتش در يک کشور براي حمايت از مردم آن کشور توجيه مي شود، نه براي کشتار آنها."
او همچنين اظهار داشت: "ملاقات من با خانم شارميلا تجربه بسيار ناراحت کننده اي بود. او به قدري ضعيف است که نمي تواند صحبت کند. او زني مصمم است و طي شش سال گذشته هيچ غذايي تناول کرده است. هنوز به تلاش خود ادامه مي دهد و درحال حاضر سرمي را که به بدن او وصل کرده بودند، از خود جدا کرده."
خانم شارميلا از تاريخ 6 اکتبر تاکنون در مؤسسه علوم پزشکي هند بسر مي برد. وي در نيل به هدف خود بسيار ثابت قدم است و به کرات اظهار داشته که تا زمان لغو اين قانون به اعتصاب غذاي خود ادامه خواهد داد.
منبع: هندو، 26 نوامبر 2006
مترجم: علي جواهرفروشalijava_rooz@yahoo.es

برداشته شده از روز آنلاين